Był taki dzień
Była taka godzina
Była taka minuta
Była taka sekunda
Był czas
Kiedy byłam szczęśliwa
Takie wierszyki układałam, gdy byłam dziewczyną. W dzieciństwie radziłam sobie inaczej. Podczas złych chwil otwierałam okno i wpuszczałam do pokoju króla Maciusia I. Czasami gadaliśmy do rana.
Teraz, gdy przestaję pasować do ramek, w które wpycha mnie los sklerotyk, co zapamiętać nie może, czego to ja najbardziej na świecie nie lubię i wciska wciąż, i wciąż przez tę chorobę swoją starczą w obrazek mój osobisty głupią, ludzką złość, to mi się wszystko rozpada z bezradności. Dobrze, że nauczyłam się latać. Bez tego nie wiem, czy dałabym radę.
Był taki dzień. Był czas...
Zabrałam w swoje ukochane miejsce nad Iną Damę z Pudełka podarowaną mi przez Elle. To moje dla Ciebie dziękuję. Bardzo, bardzo mi się podoba.
Skoro tak wiele wokół mnie dobroci, cóż mi zrobić może obca, głupia, ludzka złość?
Uśmiecham się.
